Η αξιοποίηση της παραγόμενης θερμότητας από τις μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης από γειτονικές βιομηχανίες, εξασφαλίζει την βιωσιμότητα και παράλληλα μειώνει το κόστος για τους χρήστες
«Κλειδί» για τη βιωσιμότητα των επικείμενων μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης και παράλληλα για την ενίσχυση της παραγωγής, χαρακτήρισε τη βιομηχανική συμβίωση ο κ. Βασίλης Βυζηργιαννάκης, Μέλος ΔΣ ΕΕΔΣΑ (Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων), Τομεάρχης για θέματα Βιομηχανικής Συμβίωσης στην δική του παρουσίαση στο 2ο Φόρουμ “Ενεργειακή Αξιοποίηση Αποβλήτων, Βιομάζα, Βιομεθάνιο” της Α Energy.
Αναφερόμενος ειδικότερα στην προοπτική λειτουργίας των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης στο πλαίσιο της βιομηχανικής συμβίωσης ο κ. Βυζηργιαννάκης, εξήγησε αναλυτικά γιατί η «συνύπαρξη» σε σχετικά κοντινή απόσταση των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης με άλλες βιομηχανίες, αποτελεί λύση η οποία, εξασφαλίζει αφενός την οικονομική βιωσιμότητα των μονάδων, ταυτόχρονα όμως, προσφέρει χρήσιμη θερμότητα ή ψύξη στους γειτονικούς χρήστες, μειώνοντας παράλληλα το ενεργειακό τους κόστος.
Τέλος, μέσα από τη βιομηχανική συμβίωση δίνεται απάντηση και στο θέμα της χωροθέτησης, καθώς οι πλέον κατάλληλοι χώροι προκειμένου να αναπτυχθούν οι μονάδες βρίσκονται κοντά στα Επιχειρηματικά Πάρκα και γενικότερα εντός περιοχών όπου συγκεντρώνονται επιχειρήσεις.
Όπως επεσήμανε ο Τομεάρχης Βιομηχανικής Συμβίωσης της ΕΕΔΣΑ, τα σκουπίδια, αν και τα έχουμε απολύτως υποτιμήσει, είναι ένας πολύτιμος πόρος από τον οποίο μπορούμε να πάρουμε σημαντικές πρώτες ύλες που χρειαζόμαστε, μέσα από τα διάφορα στάδια επεξεργασίας των απορριμμάτων, ξεκινώντας από το πρώτο στάδιο της μηχανικής διαλογή υψηλής απόδοσης και περνώντας σε επόμενα στάδια, όπως αυτό της χημικής ανακύκλωσης, αναερόβιας χώνευσης για παραγωγή βιοαερίου και άλλων αερίων, δημιουργίας υψηλής ποιότητας κομπόστ κα. Με βάση όμως τις σχετικές μελέτες και διεθνή εμπειρία, πάντα θα υπάρχουν ποσότητες οι οποίες θα απομένουν για ταφή πέραν του στόχου.
Απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μπορούν να δώσουν μόνον οι μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόθεση της ελληνικής Πολιτείας να προχωρήσει όλες τις μονάδες, οι οποίες έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση των απορριμμάτων, βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση και είναι ο μοναδικός τρόπος να φτάσει η Ελλάδα στον στόχο ταφής του 10% το 2030, ακόμα και σε σημείο μηδενικής τους απόρριψης στις χωματερές μελλοντικά.
Πώς θα διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα
Στη συνέχεια, ο κ. Βυζηργιαννάκης έθεσε το βασικό ερώτημα αναφορικά με το πώς θα διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα των επενδύσεων αυτών, δεδομένου ότι πρόθεση της ελληνικής πολιτείας είναι οι επενδύσεις αυτές να γίνουν και να υλοποιηθούν με πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα. Επομένως θα πρέπει να είναι αφενός επιχειρηματικά αποδοτικές, αλλά ειδικά στο πρώτο τους στάδιο, να είναι ελκυστικές και από χρηματοδοτικής πλευράς.
Το έσοδο από το gate fee, όπως αναφέρθηκε και από άλλους ομιλητές κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αποτελεί στην ουσία έναν ακόμα φόρο, ο οποίος δεν πρέπει να είναι υψηλός για πολλούς λόγους και δεν επαρκεί να παράξει ικανά έσοδα στη μονάδα.
Προκειμένου λοιπόν οι μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης να μπορούν να μειώσουν το λειτουργικό τους κόστος και να αυξήσουν τα έσοδά τους ο πιο κατάλληλος τρόπος είναι να τα εξασφαλίζουν στο πλαίσιο συνεργασίας τους με γειτονικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, οι οποίες θα μπορούν να απολαμβάνουν τα οφέλη από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ακόμα όμως και από πιο μακρινές εγκαταστάσεις μέσω εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού.
Ο τομεάρχης Βιομηχανικής Συμβίωσης της ΕΕΔΣΑ επεσήμανε, επίσης, ότι οι περισσότερες μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης θα επεξεργάζονται, όπως εκτιμάται, 100.000 τόνους απορριμμάτων ετησίως και θα μπορούν να παράξουν σε σταθερή βάση γύρω στα 10 μεγαβάτ. Πρόκειται δηλαδή για μια μικρή ισχύ, αντίστοιχη ενός μικρομεσαίου φωτοβολταϊκού που δεν είναι ικανή να αποδώσει στην μονάδα έσοδο, το οποίο θα έχει μια ιδιαίτερη αξία για τη χρηματοοικονομική αξιολόγηση επένδυσης.
Με περιορισμένη δυναμικότητα, ακόμα και η μονάδα της Αττικής
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε « ακόμα και μια μονάδα στην Αττική που θα επεξεργάζεται υπολείμματα της τάξης των 300.000 τόνων ετησίως θα παράγει περίπου 30-35 μεγαβάτ, ηλεκτροπαραγωγή που αντιστοιχεί με αυτήν ενός μικρομεσαίου αιολικού πάρκου. Άρα το έσοδο της ηλεκτροπαραγωγής για τη βιωσιμότητα μιας τέτοιας επένδυσης δεν είναι σημαντικό, πολύ δε περισσότερο αν αναλογιστούμε ότι η μονάδα αυτή θα πρέπει να εξασφαλίσει το έσοδο της από τη συμμετοχή της στην αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας, κάτι το οποίο ακόμα δεν έχει καθοριστεί με ακρίβεια και βρίσκεται σε διαβούλευση.
Σε κάθε περίπτωση, κατά τον κ. Βυζηργιαννάκη, οι μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης, οι οποίες λόγω της τεχνολογίας τους θα παρέχουν φορτίο βάσης, θα πρέπει να μπορούν να εξασφαλίσουν ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο με ένα σταθερό κόστος, το οποίο, σε συνδυασμό με το gate fee, θα παρέχει ένα «μαξιλάρι» ασφαλείας για το λειτουργικό κόστος των επενδύσεων.
Επιπλέον, η συνεργασία με τις γειτνιάζουσες και μη βιομηχανίες θα παρέχει καλύτερη δυνατότητα εξασφάλισης του εσόδου των νέων μονάδων, μέσω της εκμετάλλευσης της θερμικής ενέργειας για την παραγωγή ατμού, χρήσιμης θερμότητας, ή ακόμα και ψύξης, για όσες μονάδες έχουν σχετική ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν και αυτές να μειώνουν το ενεργειακό τους κόστος.
Επομένως, μέσα από τη βιομηχανική συμβίωση, δίνεται απάντηση, τόσο στο ερώτημα της οικονομικής βιωσιμότητας, όσο και σε αυτό της χωροθέτησης, με ένα επιχειρηματικό πλάνο που συνεισφέρει στο τέλος της ημέρας στην ανταγωνιστικότητα όλων των συνεργαζόμενων βιομηχανιών. Που θα μπορούσαν να γίνουν τέτοιες μονάδες; Σίγουρα κοντά σε βιομηχανικές περιοχές. Ενδεικτικά και μόνον θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος για την Αττική, τα Οινόφυτα, η Θεσσαλονίκη κα.
Καταληκτικά, ο τομεάρχης Βιομηχανικής Συμβίωσης της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, πρότεινε προς τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση αρμόδιους φορείς της Πολιτείας να αξιοποιήσουν τις προαναφερθείσες σκέψεις στις προσπάθειες για την πλήρη αξιοποίηση των απορριμμάτων.
Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της βιομηχανικής συμβίωσης, υπάρχουν δεκάδες επιτυχημένα παραδείγματα στην Ευρώπη.
