Βασικό αίτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, είναι η αναίρεση της επίμαχης νομολογίας 2499/2012 του ΣτΕ
Η πρωτοβουλία του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος και της προέδρου του Μαρίας Καραμανώφ, για την αναίρεση της νομολογίας του ΣτΕ που επιτρέπει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα καμένα δάση, φαίνεται να κερδίζει κοινό. Δύο μέρες πριν την διακομματική συζήτηση στη Βουλή για τις πυρκαγιές, με φόντο τις απελπιστικά μαύρες εικόνες από το άλλοτε παρθένο δάσος της Δαδιάς, αλλά και από τις νέες καταστροφές στην Πάρνηθα, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, γίνεται αποδέκτης της ανησυχίας και προφανώς της αγανάκτησης μεγάλου αριθμού πολιτών για την πρωτοφανή σε έκταση περιβαλλοντική καταστροφή.
Βασικό αίτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, που διενεργείται από το Επιμελητήριο Βιωσιμότητας στην πλατφόρμα avaaz, είναι η αναίρεση της επίμαχης νομολογίας 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, που επιτρέπει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε αναδασωτέες εκτάσεις και η επαναφορά αυτούσιου του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος, όπως ίσχυε αρχικά.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, στα εισαγωγικά σχόλια για την ψηφοφορία, «…. Οι πράξεις και παραλείψεις των λίγων επέτρεψαν την καταστροφή. Η φωνή των πολλών ας την εμποδίσει να ολοκληρωθεί. Το πρόσωπο της Ελλάδας είναι η φύση της και ο πολιτισμός που οικοδομήθηκε στη σταθερή και αδιατάρακτη σχέση του ανθρώπου με αυτήν. Για μην γίνουμε εμείς η γενιά που άφησε το πρόσωπο αυτό να χαθεί, ζητάμε από τον Πρωθυπουργό της χώρας να καταθέσει και από τη Βουλή να ψηφίσει την προαναφερθείσα νομοθετική διάταξη».
Για την άλλη άποψη για ΣΤΕ – Ανεμογεννήτριες, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.
Προβληματισμός για την ψηφοφορία
Αν και το όλο θέμα δεν προβάλλεται από τα μεγάλα μέσα, ωστόσο, η πρωτοβουλία προσελκύει δυναμική συμμετοχή, προβληματίζοντας τόσο την ενεργειακή αγορά, όσο το αρμόδιο κυβερνητικό επιτελείο και τα στελέχη του ΥΠΕΝ, που ασχολούνται με τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις.
Χρειάστηκαν πάνω από δυο δεκαετίες για να αντιληφθεί μεγάλη μερίδα πολιτών την αναγκαιότητα των ΑΠΕ, που επισπεύδονται πλέον και σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της ενεργειακής κρίσης, αλλά και για να εκλογικευθεί ως έναν βαθμό η καχυποψία των τοπικών κοινωνιών σε σχέση με τα μεγάλα κυρίως έργα και Ανεμογεννήτριες. Η τρέχουσα ψηφοφορία, αναμοχλεύει εκ των πραγμάτων την δυσπιστία, κυρίως των λιγότερο ενημερωμένων σε σχέση με τις ΑΠΕ πολιτών, προβάλλοντας την καθόλου φιλική εικόνα της ανάπτυξης ανεμογεννητριών σε κάμμενα δάση. Επιπλέον, η πολυσυζητημένη νομολογία 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, παραμένει ακόμα μήλον της έριδας ανάμεσα σε επιφανείς νομικούς, υπενθυμίζοντας ότι η περιβαλλοντική ανάπτυξη των ΑΠΕ συνεχίζει να διχάζει επιστήμονες και κοινωνία.
Η σχέση δασικών πυρκαγιών με ανεμογεννήτριες δεν είναι αυτό που φαντάζεστε
«Ψυχή» της πρωτοβουλίας, είναι η ιδιαίτερα επιτυχημένη νομικός – πρώην Αντιπρόεδρος του ΣτΕ τα και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Μαρία Καραμανώφ. Όπως και η ίδια τονίζει σε ανάρτησή της στη σελίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, η σχέση των δασικών πυρκαγιών με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις αναδασωτέες εκτάσεις δεν είναι αυτή που αντιλαμβάνονται πολλοί. Τα δάση δηλαδή δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει έτσι κι αλλιώς η δασική νομοθεσία, η οποία τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Έτσι, μέσα στα δάση, επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα απαγορεύονται τα πάντα πλην αναδάσωσης
Κατά την κυρία Καραμανώφ, το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες είναι αλλού: Σύμφωνα με το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά η χρήση του για οποιοδήποτε σκοπό πλην της αναδάσωσης. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται, όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία».
Ο επενδυτής μπορεί να μπει στο καμένο δάσος την επόμενη μέρα
Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής δεν χρειάζεται να περιμένει την ολοκλήρωση της αναδάσωσης. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. Τα δάση μας λοιπόν, κατά την πρόεδρο του Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές.
Ποια είναι η Μαρία Καραμανώφ
Ποια είναι όμως η Μαρία Καραμανώφ; Ιδιαίτερα γνωστή στο νομικό χώρο, αλλά και στο ευρύτερο κοινό από τις δραστηριότητές της, η Μαρία Καραμανώφ είναι απόφοιτη του Αρσακείου Ψυχικού και του Αμερικανικού Κολεγίου Αγίας Παρασκευής. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο University College of London. Το θέμα της διδακτορικής διατριβής ήταν: “Οι αποτυχίες στην εφαρμογή των νομοθετικών μεταρυθμίσεων” και εκδόθηκε το 1992. Εισήχθη στο Συμβούλιο Επικρατείας το 1981. Υπηρέτησε στο 5ο Τμήμα ως πάρεδρος, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση της νομολογίας για την προστασία του περιβάλλοντος το 1990-2000, σύμβουλος επικρατείας και αντιπρόεδρος.
Είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητος, στο πλαίσιο του οποίου έχει λάβει ενεργό μέρος για την προστασία των δασών, των παράκτιων οικοσυστημάτων, των αρχαιοτήτων και εν γένει της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε νομικά περιοδικά, στον αθηναϊκό περιοδικό και έντυπο τύπο.
